Sabr-ı Eyyub ile ıd-i visale Ahdedip ol peri dedi ya nasib Ey gönül düşme sen böyle hayale Bize ol demlerden ölüm an karib
Artup gitmiş idi ah ü fezası Mukarrer olaydı mihr ü vefası Gülün kulağına girmez sadası Yok yere gözyaşın döker andelib
Yoktur aşka düşen aşıka rahat Resm-i kadim üzre bu imiş adet Gönül taliinden eyle şikayet Serde sitare yok neylesin rakib
Ey gönül aşk ile düştün bu hale Hevadar olursun her kaddi dale Akibet düşürüp bin mekr ü ale Sakın aldatmasın seni dilfirib
Bu narın kimisi sadr-ı gınada Kimi demde kimi renc ü anada Aşık Ömer gibi ver mı fenada [
] üftade garib |